Grenzhoppers

Na de monsteretappe van gisteren hield ik het bij een rustig rondje rond Monschau.

De start ging langs de resten van de West-wall. Bunkertjes en antitankversperringen en zo. (De west-wall toerist moet blijkbaar nog altijd terecht bij amateur-websites. Ik vond mijn info hier). Ik was geschokt om te zien hoe dicht dat allemaal lag bij het centrum. Waren er echt generaals die planden om bij een aanval hier, midden in Monschau, het front te leggen?
Gelukkig bleef Monschau tijdens the Battle of the Bulge min of meer gespaard.

De heenweg liep over de Vennbahn : de merkwaardige spoorweg die na WO1 samen met de Ooskantons Belgisch werd en zo zorgde voor een heel vreemde ligging van de grenzen met allerlei enclaves. Ik heb er in alle fases al op gewandeld denk ik. Klandestien en een beetje nerveus over de sporen (want die ene militaire trein per week moest maar eens net dan afkomen), moeizaam over de grove keien van het ballastbed, modderig toen ze die ook begonnen weghalen. Nu ligt er een afgelekte fietsostrade, een superdeluxe asfaltlint.

Na een bezoek aan de rots van Kreuz-in-Venn en Ruitshof (ik was toen al een keer of 8 de grens overgestoken) nam ik het GR-pad langs de Rur. Veel ruiger, veel interessanter. In een sneeuwbui! En de GR (een andere dan gisteren) was opnieuw een clever parcours om zo goed als direct van de natuur in de oude stad binnen te komen.