Van Ouren naar Sankt-Vith was een superetappe. Schitterend lenteweer. Gestart bij ongeveer 0 graden, maar met het klimmen van de zon (en het klimmen van het pad) ging het ene na het andere laagje kledij de rugzak in.
Onderweg een paar speciale ontmoetingen. Een eekhoorntje, een schuchtere ree, enkele rosse vlinders, een beverburcht,... Maar de twee Rode Wouwen tijdens de middagbreak net na Burg Reuland, waren buiten categorie. Meer dan een half uur bleven die twee rondcirkelen, roepen (ieieieieieiek-iek-iek), af en toe duiken naar de grond en weer opvliegen, soms dicht bijeen, meestal zo'n 200m uit elkaar... Schitterend.
Even later in Galhausen : de contrasten. In een oude steengroeve die naar het noorden kijkt liggen nog dikke sneeuwplekken. En een beetje verderop dartelen jonge lammetjes achter hun moeders aan.
Sankt-Vith is een modern stadje. Eigenlijk wil dat zeggen dat na de Battle of the Bulge aka het Ardennenoffensief alle huizen kapot waren. Men heeft toen al het puin bijeengeschoven (de "Milionenberg"). Ook de jeugdherberg is een nieuw gebouw. Gezellige drukte met een klas die rijlessen voor vrachtwagens volgt - ze zijn hier speciaal met een paar lescamions voor wat praktijk op hellingen en haarspeldbochten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten