Etappe van Sankt-Vith naar Losheimergraben. De GR56 maakt een enorme lus langs het zuiden. Die lus kon ik gemakkelijk afsnijden door het Sankt-Vither Wald, over Atzerath en Schönberg waar de GR56 terug opgepikt werd. Het blijft een zware etappe - 33 km met een respectabel aantal hoogtemeters !
Net als in Sankt-Vith hangen in Schönberg overal foto's met straatbeelden van de jaren '20 en '30. De foto's zijn het enige wat nog rest van die tijd. Alles was immers volledig verwoest na het Ardennenoffensief. Maar het valt me op dat er ook geen oudere foto's zijn. Dus van in de tijd dat het hier nog Pruisen was ; zou dat hier nog gevoelig liggen?
Miljoenen en miljoenen dennen. Indrukwekkend maar wel saai op de duur. Maar gelukkig daartussen nog andere natuur. Valleitjes waar kristalheldere beekjes lusjes trekken door laagveen. Terug een Rode Wouw. En rond de dorpen de weitjes met bomenrijen die nu vol zitten met drukdoende meesjes.
Losheimergraben was voor mij als kind een exotisch plek, een naam die deed dromen. Het was de naam van de vreemdste stafkaart van de hele verzameling van mijn pa. Een piepklein hoekje België in kleur en de rest van de kaart in beige - bijna wit zoals het terra incognita op oude wereldkaarten. Behalve dan dat merkwaardige lint van de spoorweg die kilometers ver in Duitsland lag, maar toch Belgisch bleef - de Vennbahn, nu een fietsostrade.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten