Tussen Monschau en Eupen volgde ik de GR15. Ook nu kon ik het niet laten om wat omwegjes in te lassen, vooral om stukken over geasfalteerde fietspaden te vermijden.
Het was ijskoud op de Venen. Lente - my &#@!! Dit was het weer waar de Hoge Venen hun naam als ijstijdrelict eer aan deden. Ik dwarste het recent terug aan de natuur gegeven stuk veen in Mutzenich, het Steynlei-Venn en het Algemeines Venn. Veel wind op de open vlakte en een fijn motregentje om alles vochtig te maken.
De route volgt grotendeels de Getzbach. In het begin is de vallei nauwelijks zichtbaar in de golvende veenvlakte. Verderop werd het een diep ingesneden vallei met veel naaldbomen. Kon me nu niets maken dat die dennebossen saai zijn en de houtkapploegen de paden kapot rijden - uit de wind was het voornaamste.
Totaal onverwacht zat ik plots op het parcours van een mountainbike marathon. Vlaamse fietssporters - ik snap nog áltijd niet waarom ze zich zo gedragen tegen de niet-fietsende medemens. Ontmoeting met drie Vlaamse mbt-ers : getrokken gezichten en "LET OP - WAAAH BRUL BRUL WAAAAAH!!!!". Ontmoeting met een franstalige een eind verderop : smile en "Bonjour! C'est beau là où vous allez!". Gemakkelijk toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten